Co to są czakry ? 

Czakra, ćakra, czakram

Czakry, a właściwie ćakry, nazywane są też czakramami. Wszystkie te określenia mają jeden odnośnik – opisują pewnego rodzaju wiry energetyczne znajdujące się w ciele każdego człowieka. Ćakra w sanskrycie oznacza dosłownie oznacza „koło światła”, a w jogicznym kontekście tłumaczy się je z sanskrytu jako „wir”. Podczas praktyki, wizualizacji czy medytacji czakry są więc wirami psychicznej energii, których jogin doświadcza w formie kolistych ruchów energii życiowej zwanej praną. 

Są one organami energetycznymi potrzebnymi naszemu organizmowi tak samo jak organy fizyczne. Główną różnicą jest to, że organy fizyczne usytuowane są całkowicie w Twoim fizycznym ciele a Twoje organy energetyczne , łącznie z czakrami, przenikają pomiędzy „tu” i „tam”, i stawiają czoła rzeczywistości fizycznej oraz duchowej.

Jednak czakry w rozumieniu jogicznym i tantrycznym są o wiele bogatsze ideowo. Jak pisała Agata Świerzowska:

„poprzestanie na jednostronnym rozumieniu czakry (co zwłaszcza w dzisiejszych czasach na Zachodzie jest bardzo częste) mocno zubaża i niejednokrotnie wypacza jej rozumienie. Na ośrodki te trzeba popatrzeć z perspektywy o wiele szerszej i potraktować je jako swoisty idealny model mikro- i makrokosmosu, a także schemat drogi ewolucyjnej ich obu”.

Ile jest czakr?

Choć de facto takich wirów energetycznych w ciele jest bardzo wiele, to joga skupia się na 7 głównych ośrodkach: czakrze korzenia (Muladhara), czakrze sakralnej (Swadhisthana), czakrze splotu słonecznego (Manipura), czakrze serca (Anahata), czakrze gardła (Vishuddhi), czakrze trzeciego oka (Ajna) oraz czakrze korony (Sahasrara). Są to czakry znajdujące się wzdłuż linii kręgosłupa. Przez nie przepływają kanały energetyczne zwane nadis oraz energia życiowa, czyli prana (w innych tradycjach wschodnich nazywana qi, chi, ki). Właściwie ostatnia, siódma czakra wykracza poza ludzkie ciało, a zatem poza model mikro- i makrokosmosu. Warto jednak dodać, że w Kundalini Jodze według Yogiego Bhajana znajdziemy ósmą czakrę, za którą Yogi Bhajan uznał aurę człowieka.

Czakry – gdzie ich szukać?

W ludzkim ciele ćakry to węzły usytuowane po wewnętrznej ścianie kręgosłupa. Gdybyśmy przecięli rdzeń kręgowy poprzecznie, wówczas na różnych poziomach widoczne byłyby kształty odpowiadające przekrojowi symbolicznemu czakr. Te przypominające lotos wiązki skupiają w sobie włókna układu nerwowego, które z kolei odpowiadają kanałom nadis. Prana nie krąży w sposób chaotyczny, lecz przepływa właśnie tymi kanałami. W tradycji jogicznej i tantrycznej nie znajdziemy odpowiedzi na pytanie, ile jest nadis. Mówi się o 350 000, ale tradycja tybetańska, ajurwedyjska oraz wyznania Wschodnich Indii twierdzą, że istnieje  ich 72 000. Powszechne jest wymienianie 14 kanałów subtelnych, natomiast kluczowe są tu trzy nadi:

Suszumna – z sanskrytu „najwdzięczniejsza”. Biegnie od czakry u podstawy kręgosłup do czubka głowy. Owijają się wokół niej dwie pozostałe:

Ida – w sanskrycie znaczy „odświeżająca”. Oplata Suszumnę po lewej stronie, jest zimna, ochładzająca, kobieca, księżycowa. Rozpoczyna się pod pierwszą czakrą i kończy w lewym nozdrzu.

Pingala – z sanskrytu „oginista”. Oplata Suszumnę po prawej stronie, jest ciepła, rozgrzewająca, męska, słoneczna. Rozpoczyna się pod pierwszą czakrą, przewodzi pranę oraz kundalini aż do prawego nozdrza.

Punkty przecięcia Idy i Pingali z Suszumną to właśnie czakry. Przedstawia się je w formie kwiatów lotosu o konkretnej ilości płatków, kolorze, figurze geometrycznej. Przypisano im mantry nasienne, a zatem wpisano w ciało ludzkie wszystkie litery sanskrytu.

Symboliczny wizerunek tych trzech nadi, a także świadomość, że drzemiąca w pierwszej czakrze Muladharze energia kundalini często obrazowana w formie węża, przywodzą na myśl znany w zachodniej mitologii greckiej i rzymskiej kaduceusz Hermesa, znany zresztą w Egipcie i Mezopotamii.