Oczywiście najlepsze efekty można uzyskać poprzez przyjęcie kilku masaży, jednak już po pierwszym masażu zauważysz zmiany.
czucie energii seksualnej w całym ciele
błogość
relaks
spokój
otwarcie się na większą namiętność w życiu
większe pożądanie
pozbycie się wstydu przed nagością
wzrost poczucia własnej wartości oraz pewności siebie
większe otwarcie się na czucie emocji w ciele
większa wrażliwość i delikatność
większa jasność myślenia i umysłu; lepsza umiejętność skupienia się
większa miłość do samego siebie
polepszenie relacji z bliskimi
umiejętność tworzenia głębokiego połączenia z ludźmi
Kiedy wybrać rytuał tantryczny a kiedy sesję uzdrawiania? - cel i intencja najważniejsza
Jeżeli Twoją główną intencją jest zrelaksowanie się, odprężenie, zintegrowanie, poprawa samopoczucia, poczucie błogości i przepływu energii seksualnej w całym ciele to zapraszamy Cię na rytuał tantryczny.
Jeżeli natomiast Twoją główną intencją jest praca nad blokadami w obszarach opisanych powyżej to zapraszamy Cię na sesję uzdrawiania. Najczęściej lepiej jest zacząć od sesji uzdrawiania, a rytuały w innym terminie.
Mieszanka jogi, medytacji i rytuałów zwana tantrą powstała w Indiach tysiące lat temu. Indyjska wersja tantry najlepiej znana na Zachodzie miała początek w pierwszych wiekach naszej ery i była praktykowana zarówno przez hindusów jak i buddystów.
Tantryzm był ruchem religijnym i filozoficznym, który zdobył popularność w IV wieku, wpływając na indyjska filozofię, mistykę, etykę, etykę, sztukę i literaturę.
Tym co odróżnia tantryzm od innych doktryn hinduistycznych i buddyjskich jest systematyczne, wyraźne podkreślenie tożsamości świata absolutnego (paramtha) i zjawiskowego (ujawahara) – poznanie to jest możliwe po przefiltrowaniu przez doświadczenie sadhany (poszukiwanie, wysiłek). Mimo że tantra na wcześniejszym etapie rozwoju przeciwstawiała się wedyjskiej filozofii złudzenia i przyznawała światu walor realności …. włączone do niej później elementy sprawiły, że przejęła sposób myślenia wedanty.
Tantryzm gloryfikował ciało traktowane jako mikrokosmos uniwersum. W przeciwieństwie do męsko zabarwionego hinduizmu tradycyjnego, w tantryźmie „siła kosmiczna” uzyskała rangę boskiej matki, która utrzymuje zarówno wszechświat ze wszystkimi jego istotami, jak i rozliczne manifestacje bóstw.
Rozpoznajemy w tym również rodzaj ponownego odkrycia religijnego misterium kobiety, ponieważ …. Każda kobieta staje się wcieleniem Śakti.
Tantryzm podkreśla sakralność wszystkich rzeczy. Toteż „pięć zakazanych rzeczy” jest w pewnych rytuałach tantrycznych tematem czynności sakramentalnych: wino, mięso, ryba, zeschłe ziarno i obcowanie płciowe.
W tak zwanych szkołach „prawej ręki” rzeczy te wykorzystywane są w trakcie obrzędów symbolicznie, podczas gdy w szkołach „lewej ręki” wykorzystywane one są w formie całkiem konkretnej.
W wyniku spotkania ruchu New Age i rewolucji seksualnej lat sześćdziesiątych XX wieku na Zachodzie pojawiło się zainteresowanie tantryzmem. Towarzyszyło temu opublikowanie wielu poradników nastawionych praktycznie i skoncentrowanych na obrzędach seksualnych . Często jednak nie zauważano, że praktyki tego rodzaju wcale nie zmierzają do uwolnienia seksualności, lecz do wybawienia z kręgu narodzin.
Tantra
Pochodzące z sanskrytu słowo „tantra” oznaczające filozofię duchową i seksualną, która kładzie nacisk na eksperymentalne podejście do życia. Słowo to tłumaczy się na wiele sposobów, między innymi „splatanie”, „nieprzerwany proces”, „ukazywanie lub demonstrowanie”, „krosno”, „tkactwo”, „przeprowadzanie ceremonii” oraz „rozszerzanie”.
Splatając męskość (reprezentowaną przez hinduskiego Boga Sziwę) i kobiecość (bogini Szakti), tantra nie tylko jednoczy mężczyznę i kobietę jako kochanków, ale także męskie i kobiece elementy w każdym z nas.
W rzeczywistości tantra jest podejściem do życia, które poprzez różnorodne metody medytacji oferuje alchemiczną transformację każdego z aspektów naszego jestestwa. Przeciwne polaryzacje przyjmowane są z wdziękiem i poddawane eksploracji. Aspekty męskie i żeńskie są czczone jako uzupełniające się przeciwieństwa odzwierciedlające twórczą zasadę. Poprzez scalenie medytacji i miłości z naszym ludzkim doświadczeniem odkrywamy Boga w materii i ducha w seksualności.
W odróżnieniu od hinduizmu i buddyzmu tantra obiecywała oświecenie przez ekstazę w trakcie jednego życia.
Cierpienie wynikające z przeświadczenia, że jesteśmy wyspami we wrogim świecie, rozpuszcza się i odkrywamy, że każda komórka naszych ciał jest odbiciem całego kosmosu.
Według starożytnych nauczycieli, seks w tantrze to środek transportu dla duchowej transformacji, ścieżka ku objawieniu i środek do pogłębienia świadomości seksualnej i duchowej ekstazy.
Seksualna tantra praktykowana w krajach Zachodu to „neotantra”, nazwana tak ponieważ koncentruje się główne na seksie , a nie na klasycznej tantrycznej filozofii oświecenia.
"Lotos świadomości wyrasta z naszych najniższych instynktów"
W czasach, gdy ludzie coraz bardziej interesują się psychologią i samorozwojem, a odrodzenie przeżywają neoszamanizm i duchowość, wychodzimy powoli z średniowiecznej niechęci do cielesności, na uwagę zasługuje tantra.
Przyjęło się, że umysł to w naszej kulturze sacrum-duch-bóg, a intelekt jest ponad ciałem. Z drugiej strony mamy chrześcijański dogmat grzechu.
Człowieka wyróżniała cielesność pochodząca od diabła i duchowość będąca cząstką boskości. Nieco inny pogląd głosi hinduska tantra. "Lotos świadomości wyrasta z naszych najniższych instynktów".
Podobnie jak związany z judaizmem heksagram, czy staroegipski ANKH, czy nawet kabalistyczne drzewo życia mamy dualizm męskie-żeńskie, ying-yang, prawo- lewo, grzech-świętość. Słowem, nie ma raju bez piekła.
Ciało wielbione było w kulturze helleńskiej jako sacrum, tak jak w wielu innych kulturach, tak jak w omawianych Indiach. Podobny pogląd wyraża nasza tantra, która łączy duchowe oświecenie m.in. z doznaniem i doświadczeniem cielesnym. To zupełnie odmienna ścieżka od ascetyzmu. Nurt ten jest godny uwagi w szczególności w naszym ówczesnym społeczeństwie, gdzie mamy wiele paradoksów na temat ciała i seksualności: z jednej strony mamy społeczeństwo porno, półnagich kobiet reklamujących samochody, nurt operacji plastycznych, a z drugiej strony tabu: pokolenie, którym bliskie są tematy tj. impotencja, traumy na tle seksualnym czy religijnym.
"Źródlem wielu chorób, które dotykają ciała i psychiki wielu ludzi, są wypaczone uwarunkowanie dot. seksualności. Mamy do czynienia z podstawowym niedostatkiem miłości i fizycznej czułości, brakiem holistycznej edukacji seksualnej, powszechnym potępianiem siebie i innych z powodu błędnego pojęcia na temat seksualności mężczyzn i kobiet i niefortunnego przekonania, że seks i duchowość nie współgrają ze sobą".
To wszystko ciągnie nas w dół w spirali życia. Zaczyna brakować naturalnej radości, potępiamy naszą zwierzęcą naturę, pomijając holistyczność i dualność naszego jestestwa.
Zupełnie inaczej człowieka traktuje tantra, która widzi nas jako pełnowymiarową istotę: duchową, fizyczną, mentalną i seksualną. Zadbanie o wszystkie te aspekty, gwarantuje pełne zdrowie istoty zintegrowanej na każdej płaszczyźnie swojego życia. Ciało i umysł stanowią jeden zintegrowany system. Nasze myśli, emocje, oraz to co jemy i pijemy, a także środowisko, wpływają na funkcjonowanie naszych ciał. Dotyk, lub jego brak jest również kluczowym elementem środowiska.
W tantrze moc energii seksualnej to ta sama energia odpowiadająca za duchowość. Z sanskryckich "joni" i "lingam" energia przenosi się ku górze, ku czakrze trzeciego oka dając nam doświadczenie duchowe. "Jeśli energia seksualna jest stłumiona, wówczas osoba nie ma paliwa, którym mogłaby zasilić takie doświadczenie.
W tantrze narządy męskie "lingam" i żeńskie "joni” darzone są należytą czcią i szacunkiem. Jest to szacunek do życia i siły tworzenia.
"Wszechświat jest emanacją relacji między męską a żeńską fasadą. Wszystko w związku z tym nosi ślad Lingam i Joni. To bóstwo, które pod postacią jednostkowego fallusa penetruje każde łono i stwarza wszystkie istoty"
Z Karpati"
Jak w innych ścieżkach, równowaga męskie i żeńskie reprezentuje wszechświat. Są to dwie energie przeciwstawne, które się dopełniają i tworzą.
Od dawna znamy terapeutyczną moc dotyku. Masaż Shantala dla dzieci daje niebywałe efekty teraputyczne. Ciało ludzkie i istota ludzka ma wiele wymiarów, nie tylko duchową "ku górze", ale też tę wypieraną przez lata – zwierzęcą i dziką. Może nastał czas, by przytulić "wszystkie aspekty ludzkie", aby tworzyć pokolenie ludzi świadomych siebie, akceptujących swoją naturę, bez żalu i kompleksów i w myśl nowego renesansu móc na nowo powiedzieć
"Jestem człowiekiem i nic co ludzkie nie jest mi obce" nie zaniedbując żadnej sfery czy to duchowości, czy cielesności.
Czakry, a właściwie ćakry, nazywane są też czakramami. Wszystkie te określenia mają jeden odnośnik – opisują pewnego rodzaju wiry energetyczne znajdujące się w ciele każdego człowieka. Ćakra w sanskrycie oznacza dosłownie oznacza „koło światła”, a w jogicznym kontekście tłumaczy się je z sanskrytu jako „wir”. Podczas praktyki, wizualizacji czy medytacji czakry są więc wirami psychicznej energii, których jogin doświadcza w formie kolistych ruchów energii życiowej zwanej praną.
Są one organami energetycznymi potrzebnymi naszemu organizmowi tak samo jak organy fizyczne. Główną różnicą jest to, że organy fizyczne usytuowane są całkowicie w Twoim fizycznym ciele a Twoje organy energetyczne , łącznie z czakrami, przenikają pomiędzy „tu” i „tam”, i stawiają czoła rzeczywistości fizycznej oraz duchowej.
Jednak czakry w rozumieniu jogicznym i tantrycznym są o wiele bogatsze ideowo. Jak pisała Agata Świerzowska:
„poprzestanie na jednostronnym rozumieniu czakry (co zwłaszcza w dzisiejszych czasach na Zachodzie jest bardzo częste) mocno zubaża i niejednokrotnie wypacza jej rozumienie. Na ośrodki te trzeba popatrzeć z perspektywy o wiele szerszej i potraktować je jako swoisty idealny model mikro- i makrokosmosu, a także schemat drogi ewolucyjnej ich obu”.
Ile jest czakr?
Choć de facto takich wirów energetycznych w ciele jest bardzo wiele, to joga skupia się na 7 głównych ośrodkach: czakrze korzenia (Muladhara), czakrze sakralnej (Swadhisthana), czakrze splotu słonecznego (Manipura), czakrze serca (Anahata), czakrze gardła (Vishuddhi), czakrze trzeciego oka (Ajna) oraz czakrze korony (Sahasrara). Są to czakry znajdujące się wzdłuż linii kręgosłupa. Przez nie przepływają kanały energetyczne zwane nadis oraz energia życiowa, czyli prana (w innych tradycjach wschodnich nazywana qi, chi, ki). Właściwie ostatnia, siódma czakra wykracza poza ludzkie ciało, a zatem poza model mikro- i makrokosmosu. Warto jednak dodać, że w Kundalini Jodze według Yogiego Bhajana znajdziemy ósmą czakrę, za którą Yogi Bhajan uznał aurę człowieka.
Czakry – gdzie ich szukać?
W ludzkim ciele ćakry to węzły usytuowane po wewnętrznej ścianie kręgosłupa. Gdybyśmy przecięli rdzeń kręgowy poprzecznie, wówczas na różnych poziomach widoczne byłyby kształty odpowiadające przekrojowi symbolicznemu czakr. Te przypominające lotos wiązki skupiają w sobie włókna układu nerwowego, które z kolei odpowiadają kanałom nadis. Prana nie krąży w sposób chaotyczny, lecz przepływa właśnie tymi kanałami. W tradycji jogicznej i tantrycznej nie znajdziemy odpowiedzi na pytanie, ile jest nadis. Mówi się o 350 000, ale tradycja tybetańska, ajurwedyjska oraz wyznania Wschodnich Indii twierdzą, że istnieje ich 72 000. Powszechne jest wymienianie 14 kanałów subtelnych, natomiast kluczowe są tu trzy nadi:
Suszumna – z sanskrytu „najwdzięczniejsza”. Biegnie od czakry u podstawy kręgosłup do czubka głowy. Owijają się wokół niej dwie pozostałe:
Ida – w sanskrycie znaczy „odświeżająca”. Oplata Suszumnę po lewej stronie, jest zimna, ochładzająca, kobieca, księżycowa. Rozpoczyna się pod pierwszą czakrą i kończy w lewym nozdrzu.
Pingala – z sanskrytu „oginista”. Oplata Suszumnę po prawej stronie, jest ciepła, rozgrzewająca, męska, słoneczna. Rozpoczyna się pod pierwszą czakrą, przewodzi pranę oraz kundalini aż do prawego nozdrza.
Punkty przecięcia Idy i Pingali z Suszumną to właśnie czakry. Przedstawia się je w formie kwiatów lotosu o konkretnej ilości płatków, kolorze, figurze geometrycznej. Przypisano im mantry nasienne, a zatem wpisano w ciało ludzkie wszystkie litery sanskrytu.
Symboliczny wizerunek tych trzech nadi, a także świadomość, że drzemiąca w pierwszej czakrze Muladharze energia kundalini często obrazowana w formie węża, przywodzą na myśl znany w zachodniej mitologii greckiej i rzymskiej kaduceusz Hermesa, znany zresztą w Egipcie i Mezopotamii.
