Jest to dział medycyny alternatywnej wykorzystująca olejki eteryczne i inne substancje zapachowe do korzystnego wpływania na nastrój, procesy poznawcze i zdrowie. Termin stworzył francuski chemik Rene Maurice Gatefosse. Początków trzeba szukać w praktykach religijnych, społecznych i medycznych wszystkich wielkich cywilizacji. Prawdopodobnie pierwszymi byli Chińczycy, którzy odkryli właściwości lecznicze około 4500 r. p.n.e, czasy sumeryjskie ok.3000 p.n.e są wzmianki o recepturach roślinnych. Wymieniane z tamtego okresu rośliny to tymianek i mirt. Egipcjanie natomiast poznali i w pełni wykorzystali właściwości  aromatycznych wyciągów. Wonne substancje chętnie składali bogom, a naturalne właściwości antyseptyczne olejków i żywic szczególnie cedrowej wykorzystywali w procesie mumifikowania.  W następnych okresach zaczęli również stosować także dla żywych mieszając magiczne napoje lecznicze stając się uzdrowicielami stopniowo stało się popularne we wszystkich warstwach społeczeństwa w postaci perfum i kosmetyków. Grecy wykorzystywali właściwości olejków w celach uspakajających  i pobudzających. Stosowali substancje aromatyczne w czasie rytuałów i masaży. Z upadkiem cesarstwa rzymskiego użycie olejków zanikło.

Sztuka aromaterapii rozkwitła w Arabii, gdzie Awicenna jako pierwszy wydestylował olejek różany. Arabia stała się światowym centrum produkcji perfum. Około XVII W. sztuka produkcji perfum dotarła do Europy. W XVII w. znano już właściwości substancji aromatycznych jako afrodyzjaków, a w pracach wielkich zielarzy, takich jak Culpeper, zaczęto opisywać ich lecznicze właściwości.

Zastosowanie aromaterapii do pielęgnacji urody i ochrony zdrowia zostało opisane przez Marguerite Maury w jej pionierskiej książce The secret of life and youth. Rozwinęła ona również metodę masażu z zastosowaniem olejków eterycznych.

źródło

Wielka Księga Masażu i Aromaterapii.